Źródło: Szematyzm historyczny ustrojów parafjalnych dzisiejszej Archidiecezji Poznańskiej Poznań 1935
Autor: ks. kanonik Stanisław D. Kozierowski

Zachowano oryginalną pisownię.

BAGROWO, w. nad. Źrenicą na płn.-wsch. Środy wyżej ujścia Mrowińczy wśród bagien zw, Brodzice i Moczydła, na­zwane od niezn. Bagra (bager — szkarłat), niegdyś o 2 więk­szych i jednym mniejszym dziale. Od r. 1396 (KBP I. 4) znamy Celmów, z którego to rodu pochodzili wówczas bracia Sobiesław i Przecław, Z późniejszych wspomnimy Jana Węgra Bagrowskiego z r. 1511 (AC II, 1657) i Stanisława Bagrowskiego na działce B, r. 1578 (ŹDW str. 216), podczas gdy większe działy dzierżyli wówczas Dryowie Stan. Chłapowski i Piotr Gabliński. R. 1616 (KBZW I. 8) zwał się dwór pod pobliskiemi Szrapkami „na Bagrowiźnie“. Kościół par. założyli i uposażyli tu prawdo­podobnie Celmowie w XIV w. przy lokacji wsi na prawie średzkiem, odłączając tę włość od Mącznik. W latach 1404—10 był tu prob, Adam, przed r. 1482 (AC II. 1431) proboszcz zabity przez kmieci z Babina. R. 1510 (LBL f. 28 v ) był tytuł kościoła jak dziś św. Katarzyna. Pięciu właścicieli dawało z folwarku dziesięcinę snop., szósty nie uprawiał swej części, kmieci było 5 z nich 4 na całych łanach a piąty na półłanie, dawali po 2 kor­czyki żyta i owsa. R. 1677 (Ł I. 321—2) oddał właśc. miejsc, Dobiński kościół i probostwo w zarząd Franciszkanom pozn., którzy r. 1702 od Andrzeja Czackiego przejęli w zastaw fol­wark b., przyłączyli doń dochody probostwa i utrzymywali przy kościele zakonnika do r. 1822. Franciszkanie podźwignęli świą­tynię ok. r. 1682, nowy drew. dom B. z wieżą wznieśli r. 1751, konsekrował go następnego roku sufr. Pawłowski. R. 1841 przy­dzielono kościół b. do Mącznik. Księgi zaczynają się od r. 1694. Jako stare nazwy zapiszemy Wzgłówne od Gablina i Główczyn od Mącznik, Kosze, Załąk.

Źródło  poniższej treści: Krótki opis historyczny kościołów parochialnych, kościółków, kaplic, klasztorów, szkółek parochialnych, szpitali i innych zakładów dobroczynnych w dawnej Dyecezyi Poznańskiej przez Józefa Łukaszewicza. Tom I, 1858

Zachowano oryginalna pisownię.

 III. Kościół parochialny w Bagrowie.

Wieś Bagrów należała w 15. i 16. wieku do Bagroskich,¹) herbu niewiadomego, którzy tu zapewne kościół parochialny założyli, niewiadomo atoli w którym roku. Istniał on już w początkach 16. wieku, albowiem wspo­mina o nim księga beneficiorum z roku 1510. W 17. wieku przeszedł do rąk rodziny wielkopolskiej Dobińskich, herbu Trąby, którzy nie mogąc własnemi barkami dźwignąć wa­lącego się kościoła w Bagrowie, oddali go pod zarząd ks. Franciszkanów poznańskich roku 1677 na lat 15 pod wa­runkiem, aby ks. Franciszkani w przeciągu lat 5 z dochodów probostwa nową świątynię wznieśli. Na mocy osobnego układu objęli ks. Franciszkani probostwo 1682 r. i ko­ściół jako tako wyrestaurowali. W r. 1702 Andrzej Czacki, ówczesny dziedzic Bagrowa, puścił, jak się zdaje, wyderkiem wieś tę ks. Franciszkanom poznańskim, którzy role i dochody wszelkie probostwa do folwarku dworskiego wcie­lili, utrzymując zawsze przy kościele jednego zakonnika, jak uczy wizyta Libowicza z r. 1727, która mówi: »Kościół parochialny w Bagrowie jest drewniany,, starożytny, szkudłami dobrze pokryty. Sakramenta przy nim sprawuje zakonnik reguły ś. Franciszka Braci mniejszych. Dochód należący się niegdyś plebanowi wcielonym został do dworu, tj. role, łąki, ogrody, dziesięciny i meszne, a to na mocy wcielenia tego kościoła parochialnego do wyżej wspomnionego klasztoru 00. Franciszkanów w Poznaniu przez JW. Andrzeja Szołdrskiego biskupa poznańskiego, jak nam to powiedziano, ale dokumentów na to nie pokazano.” ²) Na­reszcie w roku 1751 wystawili tu ks. Franciszkani w miej­sce dawnego kościoła nowy, także z drzewa. Kościół ten poświęconym został w roku następnym 1752 pod dawniej­szym tytułem ś. Katarzyny Panny i męczenniczki, jak uczy następujący napis nad zakrystyą w ramy oprawny: D. O. M. Hanc ecclesiam a Patribus Fransiscanis Posnaniensibus A. D. 1751 noviter erectam sub titulo S. Catharinae Virginis et Mar- tyris A. D. 1752 die 25. Martis consecravit Illustrissimus Dominus D. Josephus Comes de Werbno Pawłoski Dei Apo- stolicae sedis gratia Episcopus Nochensis, in Ecclesia cathe- drali Archidiaconus Pscevensis Vicarius in Spiritaalibus et Of- jicialis generalis Posnaniensis, qui ad Altare majus imposuit Reliąuias Sanctorum Martyrum, Clementis, Constantis ac Fe- liciani ac Dominicam sequentem festun s. Bartholomaei Apo­stoli pro Anniversaria Dedicationis designavit.

W kościele bagrowskini nie masz żadnych zgoła pomni­ków z przeszłości. Księgi jego zaczynają się od r. 1694, dawniejsze zaginęły.

Szkoła. Wizyta Zalaszowskiego z r. 1696 tak wspo­mina o szkole w Bagrowie: »Ciż 00. Franciszkani po­znańscy utrzymują tu rektora szkoły, Stanisława Prędkiego; z powołania swego kowala, któremu dają pensyą, na jaką się z nim ugodzili.«

¹)W roku 1508 posiadał wieś tę Jan Bagrowski, który wiano żony swojej Auny Sokolnickiej na niej zabezpieczył. Ale już w pier­wszej połowie 16. wieku opuścili Bagrowscy to swoje gniazdo rodzinne, albowiem w roku 1536 należał Bagrów do braci Jana i Stanisława -Chłapowskich. Archiwum grodzkie w Poznaniu.

²) Widoczna omyłka, bo kościół w Bagrowie nigdy nie był wcie­lonym do klasztoru ks. Franciszkanów poznańskich , dostał się tylko w ręce ostatnich na mocy układów z właścicielami Bagrowa, którzy nareszcie zrzekli się na ich rzecz swego prawa kolacyi tego kościoła.

Wokół kościoła.

Grób właściciela Bagrowa Ignacego Chłapowskiego przy kościele.

 

 Miejsce pamięci o O. O. Franciszkanach.

 

 

 

 

 

 

 

 

Miejsce spoczynku Józefa i Edwarda Dobrogojskich.

 

Edward Dobrogojski – poległ w wieku 25 lat
w bitwie pod Miłosławiem dnia 30 kwietnia 1848 r.
w czasie Wiosny Ludów.

Józef Dobrogojski (*1785 +1847) -ojciec Edwarda.