

Źródło: Szematyzm historyczny ustrojów parafjalnych Poznań 1935
Autor: ks. kanonik Stanisław D. Kozierowski
Zachowano oryginalną pisownię.
„SIEDLEC, w. na wsch. Kostrzyna niegdyś na płd. krańcu jez. Iwna, .rozległa włość o znaczeniu tyle co nowsze osiedle, pierwotnie książęca, przeszła r. 1256 (KDW I. 344) drogą zamiany na Joanitów pozn., r. 1360 (1. c. III. 1418) z Brzeźnem i nieistniejącem Popowem na króla, od tego następnie na Grzymalitów, którzy stąd wzięli nazwisko Siedleckich. Znani stąd r. 1387 (KBPII. 184) Jarosław i Jaracz, r. 1434 Mroczek, r. 1472 Jarosław Siedlecki w S. i Brzeziu (= Brzeźnie). Kościół par. założyli i uposażyli Joanici na przełęczy XIII—XIV w. przy lokacji osady na prawie średzkiem. Proboszcz wspomniany r. 1404, Jakób r. 1407—19, Jan r. 1427. Kościół był r. 1510 (LBL f. 25) pod wezw. św. Mikołaja i N. Marjii P. (dziś pierwszy), kolatorem był Łukasz Górka, znajdowało się tu 20 łanów os., małdraty pobierał komendor Joanitów, tylko z 3 łanów proboszcz. Kmiecie płacili mu po 4 grosze, folwark dawał dziesięcinę a młyn po 2 korczyki. W Brzeźnie o 14 łanach dawano fertony dzies., zaś meszne z obu wsi miał proboszcz, z folw. Oborzna dziesięcinę. Uposażenie kościoła stanowił folwarczek zw. Zagrody, pole zw. Podolszyna i trzecie Księże Pólko z łąką przy folwarku dworskim. W miejsce drew. przybytku postawił r. 1770 (Ł I. 384) kasztelan krzywiński Antonii Krzycki w kształcie krzyża mur. dom B. Księgi kościelne zaczynają się od r. 1735. Patronat należy do majętności. Z starych nazw zasługuje na uwagę Wężowiec, przy Brzeziu wspomniano r. 1338 (KDW II. 1184) Oborzyno i inne „Przysiółki”.



Źródło: Krótki opis historyczny kościołów parochialnych, kościółków, kaplic, klasztorów, szkółek parochialnych, szpitali i innych zakładów dobroczynnych w dawnej Dyecezyi Poznańskiej przez Józefa Łukaszewicza. Tom I, 1858.
Zachowano oryginalną pisownię.
„IV. Kościół parochialny w Siedlcach.
Kto i kiedy w Siedlcach, wsi w 16. wieku do Gorków należącej, założył, nie wiadomo. Istnął on atoli już na początku 16. wieku, bo księga beneficiorum z r. 1510 wspomina o nim. Był wtenczas kolatorem jego Łukasz Górka, zmarły biskupem kujawskim.
Kościół siedlecki był od samych początków drewnianym i w czasie wizyty Strzałkowskiego z r. 1638 znacznie nadrujnowanym. „Wieś Siedlce mówi wspomniona wizyta — ma kościół przy którym od lat wielu nie ma plebana. Sam kościół po większej części zrujnowany.” — W sto lat później znowu kościół siedlecki był zrujnowany, jakto powiada wizyta Libowicza z r. 1725. »Kościół ten—mówi jest drewniany, wymagający naprawy. Ma tytuł ś. Mikołaja biskupa i wyznawcy.« Nareszcie w r. 1770 Antoni Krzycki, kasztelan krzywiński, ówczesny dziedzic Siedlec, wystawił tu w miejsce drewnianej zupełnie podupadłej świątyni, nową z palonej cegły.1) Kościół w Siedlcach zawiera w sobie groby rodziny Krzyckich, dziś już wygasłej, z której niegdyś pochodził sławny Andrzej Krzycki, arcybiskup gnieźnieński. Groby jednak te nie mają żadnego napisu. — Księgi kościelne tutejsze zaczynają się dopiero od r. 1735 dawniejsze zaginęły. — We dworze siedleckim była w r. 1777. Kaplica, w której Franciszkan z klasztoru poznańskiego msze miewał.
Szkoła. Że szkoła w Siedlcach w 17. wieku była, przekonywają mnie następujące wyrazy wizyty Strzałkowskiego z roku 1638. »Z powieści sąsiednich kapłanów dowiedzieliśmy się, że rektor szkoły tego kościoła (w Siedlcach) zwykł olej ś. i wodę do Chrztu ś. używaną, przedawać, zapewne na jakieś gusła, sam się bowiem gusłami zajmuje.«
Szpital. 0 szpitalu w Siedlcach taką podaje wiadomość wizyta Libowicza z r. 1725. »Szpital w Siedlcach jest gmach dosyć obszerny, lecz walący się i nie mieszkalny, prócz małej izdebki, w której niegdyś organista mieszkał. Znajdują się w nim dwie ubogie niewiasty. Szpital ten nie ma żadnego zgoła funduszu; ubodzy w nim utrzymują się z żebraniny.”









Zmarli księża z parafii siedleckiej.



Cmentarz przykościelny.


