Źródło: Szematyzm historyczny ustrojów parafjalnych  Poznań 1935
Autor: ks. kanonik Stanisław D. Kozierowski

Zachowano oryginalną pisownię.

„SIEDLEC, w. na wsch. Kostrzyna niegdyś na płd. krańcu jez. Iwna, .rozległa włość o znaczeniu tyle co nowsze osiedle, pierwotnie książęca, przeszła r. 1256 (KDW I. 344) drogą za­miany na Joanitów pozn., r. 1360 (1. c. III. 1418) z Brzeźnem i nieistniejącem Popowem na króla, od tego następnie na Grzymalitów, którzy stąd wzięli nazwisko Siedleckich. Znani stąd r. 1387 (KBPII. 184) Jarosław i Jaracz, r. 1434 Mroczek, r. 1472 Jarosław Siedlecki w S. i Brzeziu (= Brzeźnie). Kościół par. za­łożyli i uposażyli Joanici na przełęczy XIII—XIV w. przy lokacji osady na prawie średzkiem. Proboszcz wspomniany r. 1404, Jakób r. 1407—19, Jan r. 1427. Kościół był r. 1510 (LBL f. 25) pod wezw. św. Mikołaja i N. Marjii P. (dziś pierwszy), kolatorem był Łukasz Górka, znajdowało się tu 20 łanów os., małdraty pobie­rał komendor Joanitów, tylko z 3 łanów proboszcz. Kmiecie pła­cili mu po 4 grosze, folwark dawał dziesięcinę a młyn po 2 kor­czyki. W Brzeźnie o 14 łanach dawano fertony dzies., zaś meszne z obu wsi miał proboszcz, z folw. Oborzna dziesięcinę. Uposaże­nie kościoła stanowił folwarczek zw. Zagrody, pole zw. Podolszyna i trzecie Księże Pólko z łąką przy folwarku dworskim. W miejsce drew. przybytku postawił r. 1770 (Ł I. 384) kasztelan krzywiński Antonii Krzycki w kształcie krzyża mur. dom B. Księgi kościelne zaczynają się od r. 1735. Patronat należy do majętności. Z starych nazw zasługuje na uwagę Wężowiec, przy Brzeziu wspomniano r. 1338 (KDW II. 1184) Oborzyno i inne „Przysiółki”.

 Źródło: Krótki opis historyczny kościołów parochialnych, kościółków, kaplic, klasztorów, szkółek parochialnych, szpitali i innych zakładów dobroczynnych w dawnej Dyecezyi Poznańskiej przez Józefa Łukaszewicza. Tom I, 1858.

Zachowano oryginalną pisownię.

„IV. Kościół parochialny w Siedlcach.

Kto i kiedy w Siedlcach, wsi w 16. wieku do Gorków należącej, założył, nie wiadomo. Istnął on atoli już na po­czątku 16. wieku, bo księga beneficiorum z r. 1510 wspo­mina o nim. Był wtenczas kolatorem jego Łukasz Górka, zmarły biskupem kujawskim.
Kościół siedlecki był od samych początków drewnianym i w czasie wizyty Strzałkowskiego z r. 1638 znacznie nadrujnowanym. „Wieś Siedlce mówi wspomniona wizyta — ma kościół przy którym od lat wielu nie ma plebana. Sam kościół po większej części zrujnowany.” — W sto lat pó­źniej znowu kościół siedlecki był zrujnowany, jakto po­wiada wizyta Libowicza z r. 1725. »Kościół ten—mówi jest drewniany, wymagający naprawy. Ma tytuł ś. Miko­łaja biskupa i wyznawcy.« Nareszcie w r. 1770 Antoni Krzycki, kasztelan krzywiński, ówczesny dziedzic Siedlec, wystawił tu w miejsce drewnianej zupełnie podupadłej świą­tyni, nową z palonej cegły.¹) Kościół w Siedlcach zawiera w sobie groby rodziny Krzyckich, dziś już wygasłej, z której niegdyś pochodził sławny Andrzej Krzycki, arcybiskup gnie­źnieński. Groby jednak te nie mają żadnego napisu. — Księgi kościelne tutejsze zaczynają się dopiero od r. 1735 dawniejsze zaginęły. — We dworze siedleckim była w r. 1777. Kaplica, w której Franciszkan z klasztoru poznań­skiego msze miewał.

Szkoła. Że szkoła w Siedlcach w 17. wieku była, prze­konywają mnie następujące wyrazy wizyty Strzałkowskiego z roku 1638. »Z powieści sąsiednich kapłanów dowiedzie­liśmy się, że rektor szkoły tego kościoła (w Siedlcach) zwykł olej ś. i wodę do Chrztu ś. używaną, przedawać, zapewne na jakieś gusła, sam się bowiem gusłami zajmuje.«

Szpital. 0 szpitalu w Siedlcach taką podaje wiadomość wizyta Libowicza z r. 1725. »Szpital w Siedlcach jest gmach dosyć obszerny, lecz walący się i nie mieszkalny, prócz małej izdebki, w której niegdyś organista mieszkał. Znajdują się w nim dwie ubogie niewiasty. Szpital ten nie ma żadnego zgoła funduszu; ubodzy w nim utrzymują się z żebraniny.”

 

 

 

 

Zmarli księża z parafii siedleckiej.

 

Cmentarz przykościelny.